Ms Nickki & The Memphis Soul Connection (US/F) Blues Missy Sippy Gent (02-04-2018) reporter: Marcel & photo credits: Freddie info artiest: Ms Nickki info club: Missy Sippy booking: Soul Shot (Fabrice Bessouat) © Rootsville 2018

Het begint stilaan mijn tweede thuis te worden daar in Gent. Na Guy Davis en Catfish & Cotton was ik terug aanwezig in de leukste juke joint van Vlaanderen want ze hadden daar met Ms Nickki weer een klepper van formaat binnengehaald.

We konden ons weer gaan onderdompelen in de broeierige sfeer van de echte Memphis juke joints. Ms Nickki is een 38-jarige “blueswoman” die geboren is in Holly Spings, Mississippi. De bakermat van de Amerikaanse blues. Deze indrukwekkende dame stuurt iedereen op een trip naar de Blues planeet met haar geweldige stem en natuurlijke charmes. Ze brengt diepgaande bluessongs die de sterkte van gospel, verenigen met de zachtheid van de soul. Duidelijk de 'Memphis Soul', de stad met zo’n sterkte muzikale geschiedenis waar zij ondertussen al een tiental jaren verblijft. Ms Nickki wordt vooral beïnvloed door grote dames als Denise LaSalle, Aretha Franklin of Barbara Carr maar ook door echte Memphis residents als Johnnie Taylor en Al green. Ik had haar al aan het werk gezien bij een bezoek aan Memphis, jaren geleden, waar ze optrad in Wild Bills op Beale Street, dus ik wist perfect waar ik mij kon aan verwachten.

We waren dus klaar om deze shockwave van Memphis blues te ontvangen en haar liefde voor de Blues en het Leven te delen. Vandaag begeleid door een Franse band, muzikanten zowel afkomstig uit Bordeaux en Nantes, de Memphis Soul Connection. Dit zijn Florian Royo op gitaar, Pierre Cherbero aan de keys, Julien Dubois op bas en een oude bekende Fabrice Bessouat op de drums.

Na de obligate muzikale intro van de band, waarbij “lefty” gitarist Florian Royo al een deel van zijn skills liet bewonderen, werd Ms Nickki met veel bombast aangekondigd. Daar kwam ze dan aangehuppeld, breed glimlachend en zwaaiend naar de alweer, meer dan talrijke aanwezigen. In het Frans zouden ze zeggen: “haute comme trois pommes”, maar zeker even breed maar wat een stem kwam er uit die klankkast vanaf zij haar keelgat open zette. Met een welgemeende “Are you ready to party” schoot ze de avond in gang met een naar soul en funk neigende ‘Bluesparty Tonight’. Het publiek kreeg ze onmiddellijk op haar hand, er werd duchtig meegezongen en Nicole, zoals haar naam luidt in het echte leven, shake’te al haar attributen , en geloof mij vrij, ze is redelijk goed bedeeld.

Bij ‘Soulful Dress’ kwam de aard van het beestje volledig boven en kregen we een ware “party animal” op het kleine podium van de Missy Sippy. Ze shake’te zo hard dat ze regelmatig haar kleding diende op te trekken. Ze hield zich niet in om op geregelde tijdstippen een erotisch getinte dans ten beste te geven zoals bij ‘I'll Take You There’, het leek als op een paringsdans.  Ms Nickki weet goed waar ze mee bezig is en betrekt het publiek zowat bij elke song bij haar act zoals bij ‘Where Big Girls At’. Plots zette ze de band op het verkeerde been. De jongens stonden al klaar om de bühne te verlaten maar zo had Nickki het niet gezien en we kregen voor de pauze nog een slowblues om duimen en vingers af te likken met ‘Tennessee Whiskey’.

Na een korte pauze werd de trend verder gezet met nadruk op muzikaal amusement van het betere niveau. 3 Songs van top kwaliteit met ‘A Woman Needs To Be Loved’, ‘Last Two Dollars’ en ‘One Foot In The Graveyard’. Nummers waarbij de band zich even kon laten gaan, wij konden genieten van het muzikaal talent van de bandleden met een pluim voor gitarist Florian Royo en toetsenman Pierre Cherbero. We kregen ook een kippenvelversie voorgeschoteld van ‘Neither One Of Us’ van Gladys Knight & The Pips. Mooi, mooi, mooi en het publiek kon dit zeker smaken. Terug naar het swingende werk dan met ‘Mississippi Girl’ een song waar ze terug naar haar roots trekt en ik moet zeggen dat de “HiDiHi, HiDiHo’s’ niet uit de lucht waren, de geest van Cab Calloway waarde zowaar even rond in de Missy Sippy.

Stilaan trokken wij naar einde optreden maar haar show boette niet aan kwaliteit, wel integendeel want met nummers als het soulachtige ‘A Woman Got To Have It’, het geweldige ‘Stand Up In It’ en de afsluiter van de avond ‘Move To Mississippi’ kregen we nog topkwaliteit op ons bord. Publiek volledig uit de bol, maar jammer genoeg kregen wij geen bissers te horen. Nicole kreeg wel een staande ovatie en dat was meer dan verdiend.

Het was er weer ‘boenk’ op daar in Gent. Ze hebben ondertussen een fijne neus ontwikkeld om toppers naar de Missy Sippy te halen en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Volgende afspraak? Volgende week want dan komt John Fairhurst op bezoek. Tot dan zou ik zo zeggen.

Marcel